Wprowadzenie

Włoski sąd wydał niedawno nakaz zapłaty przeciwko spółce zarejestrowanej w Austrii na rzecz włoskiego powoda, w którym nakazano austriackiej spółce zapłacić około 2,7 mln euro. Jednakże, według austriackiego Sądu Najwyższego,(1) włoski nakaz zapłaty wydany po ex parte postępowanie (tj. postępowanie, w którym pozwany się nie stawia) nie jest wykonalne na mocy art. 23 rozporządzenia Bruksela I.

Rozporządzenie Bruksela I miało zastosowanie do orzeczenia sądu włoskiego, którego wykonanie było przedmiotem sprawy.

Zlecenia płatnicze

Orzeczenie sądu może być wykonane przez sąd krajowy tylko wtedy, gdy zostanie zakwalifikowane jako "orzeczenie" w rozumieniu art. 23 rozporządzenia. W niniejszej sprawie było to wątpliwe z wielu powodów.

Rodzaj wydanego w tej sprawie nakazu sądowego regulują art. 633 i następne włoskiego regulaminu postępowania cywilnego. Jest on wydawany w drodze postępowania uproszczonego umożliwiającego wierzycielowi uzyskanie na jego wniosek wykonalnego nakazu sądowego, jeżeli wniosek ten początkowo nie został doręczony dłużnikowi.

Postępowanie rozpoczyna się od złożenia wniosku, w którym wierzyciel zwraca się do sądu o wydanie nakazu zapłaty przeciwko dłużnikowi w oparciu o określone dowody. Polecenie zapłaty zobowiązuje dłużnika do zapłaty określonej kwoty lub dostarczenia określonych towarów w określonym terminie (art. 641 przepisów). Jeżeli zostaną spełnione wszystkie wymogi formalne i po dokonaniu oceny jego zasadności, sędzia jest przekonany, że roszczenie jest uzasadnione, wyda nakaz płatniczy. Nakaz informuje dłużnika, że zostanie on wykonany po terminie, chyba że dłużnik zgłosi sprzeciw.

Sam nakaz zapłaty z reguły nie jest wykonalny. Do jego wykonania potrzebna jest zgoda sądowa, która zostanie wydana na wniosek składającego petycję po upływie terminu. Jeśli dłużnik nie złoży sprzeciwu w określonym terminie i jeśli nie zostanie wydana wstępna egzekucja, nakaz płatniczy zostanie uznany za wykonalny po upływie terminu, na wniosek wierzyciela.

Jeżeli dłużnik zgłosi zastrzeżenie, postępowanie będzie kontynuowane zgodnie z zasadami regulującymi normalne postępowanie cywilne.

Jeżeli wierzyciel tego zażąda, nakaz płatniczy może być wykonany w tym samym czasie, w którym został wydany - na przykład, jeżeli opóźnienie mogłoby prowadzić do poważnych szkód (art. 642 ust. 2 przepisów). Sąd może jednak, w odpowiedzi na sprzeciw dłużnika, zawiesić tę wykonalność z poważnych powodów. Taka decyzja nie może zostać zaskarżona.

Włoski nakaz zapłaty, którego wykonalność stwierdza się w odrębnym postępowaniu we Włoszech po zgłoszeniu sprzeciwu przez dłużnika, może zostać uznany zgodnie z art. 32 rozporządzenia Bruksela I.

Jednakże w niniejszej sprawie nakaz płatniczy został wydany jako natychmiastowo wykonalny, nie dając stronie przeciwnej szansy na wysłuchanie.

precedens ETS

Europejski Trybunał Sprawiedliwości (ETS) orzekł, że(2) które zostały wydane bez wezwania pozwanego, a których egzekucji żąda się bez uprzedniego doręczenia (tj, ex parte orzeczeń) nie kwalifikują się do uznania i wykonania zgodnie z tytułem III konwencji brukselskiej z 1968 r. (obecnie tytuł III rozporządzenia Bruksela I).

ETS wyjaśnił to ograniczenie, argumentując, że konwencja brukselska z 1968 roku ma na celu zapewnienie, by postępowania prowadzące do wydania orzeczenia sądowego były prowadzone zgodnie z odpowiednią procedurą, zgodnie z celami konwencji. W świetle gwarancji udzielanych pozwanym w ramach zwykłego postępowania tytuł III konwencji jest dość hojny w odniesieniu do uznawania i wykonywania orzeczeń. W związku z tym konwencja brukselska z 1968 roku (obecnie art. 32 rozporządzenia Bruksela I) jest przeznaczona dla takich orzeczeń sądowych, które są lub mogą być oparte na postępowaniu sądowym.

Orzeczenia sądu, które zostały wydane w państwie orzekającym bez umożliwienia stronie przeciwnej przedstawienia swojego stanowiska, nie mogą zostać uznane. Większość prawników zgadza się zatem, że orzeczenie sądowe, które zostało uznane za natychmiastowo wykonalne, nie może zostać uznane na mocy art. 32 rozporządzenia Bruksela I.

Komentarz

Generalnie, orzeczenia wydane przez sądy jednego państwa członkowskiego UE mogą być wykonywane w każdym innym państwie członkowskim. Jednakże w tym przypadku włoski nakaz zapłaty został wydany bez umożliwienia austriackiej spółce udzielenia odpowiedzi, jak również został uznany za natychmiastowo wykonalny we Włoszech. W tym przypadku decyzja nie mogła zostać wykonana w Austrii, ponieważ pozwanemu austriackiemu nie zapewniono należytego procesu i nie miał on możliwości przedstawienia swoich zastrzeżeń wobec roszczenia.

W celu uzyskania dalszych informacji na ten temat prosimy o kontakt z Klaus Oblin w Oblin Melichar telefonicznie (+43 1 505 37 05), faksem (+43 1 505 37 05 10) lub pocztą elektroniczną ([email protected]). Strona internetowa Oblina Melichara jest dostępna pod adresem www.oblin.at.

Uwagi końcowe

(1) OGH 19 września 2012 r., 3 Ob 123/12b.

(2) Denilauler przeciwko Couchet Frères, Sprawa 125/79, 1980, 1553.