Arbitraż w sprawie traktatów inwestycyjnych 2021

Publication - kwiecień 21, 2021

KONTEKST

Inwestycje zagraniczne

Jaki jest przeważający stosunek do inwestycji zagranicznych?

Federalne Ministerstwo Cyfryzacji i Gospodarki, w ramach ogólnego stanowiska niezwiązanego z żadnym konkretnym sporem inwestycyjnym, wskazuje jednak na otwartość rządu na wiążący arbitraż międzynarodowy jako właściwą alternatywę dla sądów krajowych w rozstrzyganiu sporów na podstawie obowiązujących dwustronnych umów inwestycyjnych (BIT).

Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) wszedł w życie w dniu 1 grudnia 2009 r., ustanawiając kompetencje Unii Europejskiej w zakresie inwestycji bezpośrednich. Na podstawie przekazanych kompetencji Parlament Europejski i Rada UE przyjęły rozporządzenie 1219/2012, zgodnie z którym obowiązujące dwustronne umowy inwestycyjne pozostają ważne pod warunkiem uzyskania zezwolenia Komisji Europejskiej po dokonaniu "oceny, czy co najmniej jedno z ich postanowień stanowi poważną przeszkodę w negocjowaniu lub zawieraniu przez Unię dwustronnych umów inwestycyjnych z państwami trzecimi" (rozporządzenie 1219/2012, art. 5). Komisja Europejska wszczęła ponadto postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w odniesieniu do 12 wewnątrzunijnych BIT-ów (dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi UE) podpisanych i ratyfikowanych przez Austrię.

Niezależnie od powyższego, Austria podpisała deklarację przedstawicieli rządów państw członkowskich w sprawie skutków prawnych wyroku Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Achmea i w sprawie ochrony inwestycji w Unii Europejskiej z dnia 15 stycznia 2019 r. ("deklaracja"). Zgodnie z deklaracją:

"wszystkie klauzule arbitrażu inwestor-państwo zawarte w dwustronnych umowach inwestycyjnych zawartych między państwami członkowskimi są sprzeczne z prawem UE i w związku z tym nie mają zastosowania";
te klauzule arbitrażowe "nie wywołują skutków, w tym w odniesieniu do postanowień, które przewidują przedłużoną ochronę inwestycji dokonanych przed rozwiązaniem umowy na kolejny okres (tzw. klauzule wygaśnięcia lub klauzule praw nabytych)"; oraz
trybunał arbitrażowy ustanowiony na podstawie klauzul arbitrażowych inwestor-państwo nie ma jurysdykcji z powodu braku ważnej oferty arbitrażu ze strony państwa członkowskiego będącego stroną bazowego BIT.

Austria początkowo zobowiązała się wraz z innymi państwami sygnatariuszami do "wypowiedzenia wszystkich dwustronnych umów inwestycyjnych zawartych między (państwami członkowskimi UE) w drodze umowy wielostronnej lub, jeżeli zostanie to wzajemnie uznane za bardziej celowe, dwustronnie" do 6 grudnia 2019 roku. Niezależnie od powyższego, Austria odmówiła przyłączenia się do 23 państw członkowskich UE w podpisaniu Umowy o rozwiązaniu dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej (Umowa). Taka decyzja jest naprawdę pożądana, ponieważ docenia uzasadnione obawy, że rozwiązanie wewnątrzunijnych BIT-ów za pomocą Umowy może być niezgodne z międzynarodowym prawem publicznym.

Jakie są główne sektory dla inwestycji zagranicznych w państwie?

Zgodnie z oficjalną bazą danych Austriackiego Banku Narodowego (OeNB), główne sektory napływających inwestycji bezpośrednich (tj. inwestycji inwestorów zagranicznych w Austrii) to: profesjonalna, naukowa i techniczna działalność usługowa; pośrednictwo finansowe; handel; oraz chemikalia, produkty ropopochodne, farmaceutyki. Wyczerpujący podział na poszczególne branże dostępny jest na stronie internetowej OeNB.

Czy istnieje napływ lub odpływ netto bezpośrednich inwestycji zagranicznych?

Jeśli porówna się dochody z wewnętrznych inwestycji bezpośrednich z dochodami z zewnętrznych inwestycji bezpośrednich (tj. inwestycji inwestorów austriackich na zewnątrz), można stwierdzić ogólny odpływ netto bezpośrednich inwestycji zagranicznych (porównaj pozycje wewnętrznych inwestycji bezpośrednich w podziale na branże w 2008 r. z pozycjami zewnętrznych inwestycji bezpośrednich w podziale na branże w 2008 r., dane OeNB). Niezależnie od powyższego, w poszczególnych branżach może wystąpić znaczny napływ netto, jak ma to miejsce w przypadku sektora działalności usługowej profesjonalnej, naukowej i technicznej.

Przepisy dotyczące umów inwestycyjnych

Opisać krajowe ustawodawstwo regulujące umowy inwestycyjne z państwem lub podmiotami będącymi własnością państwa.

Austria nie posiada specjalnej ustawy o inwestycjach zagranicznych. Formalne dopuszczenie inwestycji zagranicznej zasadniczo nie jest wymagane. Jednakże niektóre niedyskryminujące środki krajowe i unijne mogą mieć zastosowanie (np. przy nabywaniu nieruchomości, przeciwdziałaniu praktykom monopolistycznym, sektorze energetycznym, bezpieczeństwie i porządku publicznym).

MIĘDZYNARODOWE ZOBOWIĄZANIA PRAWNE

Traktaty inwestycyjne

Należy określić i podać krótkie szczegóły dotyczące dwustronnych lub wielostronnych umów inwestycyjnych, których stroną jest dane państwo, a także wskazać, czy umowy te obowiązują.

Austria podpisała i ratyfikowała 69 dwustronnych umów inwestycyjnych (BIT), z których 60 poniższych obowiązuje:

Albania;
Algieria;
Argentyna;
Armenia;
Azerbejdżan;
Bangladesz;
Białoruś;
Belize;
Bośnia i Hercegowina;
Bułgaria;
Chile;
Chiny;
Chorwacja;
Kuba;
Republika Czeska;
Egipt;
Estonia;
Etiopia;
Gruzja;
Gwatemala;
Hongkong;
Węgry;
Iran;
Jordan;
Kazachstan;
Kosowo;
Kuwejt;
Kirgistan;
Łotwa;
Liban;
Libia;
Litwa;
Macedonia;
Malezja;
Malta;
Meksyk;
Mołdawia;
Mongolia;
Czarnogóra;
Maroko;
Namibia;
Oman;
Paragwaj;
Filipiny;
Polska;
Rumunia;
Rosja;
Arabia Saudyjska;
Serbia;
Słowacja;
Słowenia;
Korea Południowa;
Tadżykistan;
Tunezja;
Turcja;
Ukraina;
Zjednoczone Emiraty Arabskie;
Uzbekistan;
Wietnam; oraz
Jemen.

W odniesieniu do Austrii, jako państwa członkowskiego UE, obowiązują różne umowy handlowe i traktaty zawierające postanowienia dotyczące inwestycji. Nie weszły jeszcze w życie dwustronne umowy inwestycyjne podpisane z Zimbabwe (2000), Kambodżą (2004) i Nigerią (2013).

Austria podpisała Traktat Karty Energetycznej w 1994 r., a następnie formalnie ratyfikowała go w 1997 r.

Najważniejszą umową oczekującą na ratyfikację w parlamentach narodowych państw członkowskich UE jest Kompleksowa umowa gospodarczo-handlowa UE-Kanada (CETA), która tymczasowo obowiązuje od 21 września 2017 r. Europejski Trybunał Sprawiedliwości uznał mechanizm rozstrzygania sporów między inwestorem a państwem zapisany w CETA za zgodny z prawem UE (Opinia 1/17 (CETA), EU:C:2019:341).

W stosownych przypadkach należy wskazać, czy dwustronne lub wielostronne traktaty inwestycyjne, których stroną jest dane państwo, rozciągają się na terytoria zamorskie.

Nie dotyczy.

Czy państwo zmieniło lub zawarło dodatkowe protokoły mające wpływ na dwustronne lub wielostronne traktaty inwestycyjne, których jest stroną?

Przykład not dyplomatycznych wymienianych w celu ustalenia zamierzonego znaczenia BIT jest dostępny na stronie internetowej Systemu Informacji Prawnej Republiki Austrii w formie pliku PDF.

Czy państwo jednostronnie wypowiedziało jakikolwiek dwustronny lub wielostronny traktat inwestycyjny, którego jest stroną?

Austria nie wypowiedziała jeszcze jednostronnie żadnego BIT-u.

Należy jednak podkreślić, że rozstrzygające skutki przekazania UE kompetencji w zakresie inwestycji bezpośrednich nie zostały jeszcze określone.

Czy państwo zawarło wiele dwustronnych lub wielostronnych traktatów inwestycyjnych, których zakresy obowiązywania pokrywają się?

"wszystkie klauzule arbitrażu inwestor-państwo zawarte w dwustronnych umowach inwestycyjnych zawartych między państwami członkowskimi są sprzeczne z prawem UE i w związku z tym nie mają zastosowania";
te klauzule arbitrażowe "nie wywołują skutków, w tym w odniesieniu do postanowień, które przewidują przedłużoną ochronę inwestycji dokonanych przed rozwiązaniem umowy na kolejny okres (tzw. klauzule wygaśnięcia lub klauzule praw nabytych)"; oraz
trybunał arbitrażowy ustanowiony na podstawie klauzul arbitrażowych inwestor-państwo nie ma jurysdykcji z powodu braku ważnej oferty arbitrażu ze strony państwa członkowskiego będącego stroną bazowego BIT.

Konwencja ICSID

Czy państwo jest stroną konwencji ICSID?

Konwencja o rozstrzyganiu sporów inwestycyjnych między państwami a obywatelami innych państw została ratyfikowana w dniu 25 maja 1971 r. i weszła w życie w stosunku do Austrii w dniu 24 czerwca 1971 r.

Konwencja Mauritiusska

Czy państwo jest stroną Konwencji ONZ o przejrzystości w traktatowym arbitrażu między inwestorami a państwami (Konwencja Mauritius)?

Austria nie jest stroną Konwencji Narodów Zjednoczonych o przejrzystości w traktatowym arbitrażu między inwestorami a państwami.

Program traktatu inwestycyjnego

Czy państwo posiada program traktatów inwestycyjnych?

Tak.

REGULACJA PRZYCHODZĄCYCH INWESTYCJI ZAGRANICZNYCH

Rządowe programy wspierania inwestycji

Czy państwo posiada program promocji inwestycji zagranicznych?

Federalne Ministerstwo Cyfryzacji i Gospodarki oraz Ministerstwo Europy, Integracji i Spraw Zagranicznych wspólnie wspierają austriackie programy promocji inwestycji.

Federalne Ministerstwo Gospodarki i Cyfryzacji zajmuje się głównie wsparciem gospodarczym dla inwestycji zagranicznych i publikuje obszerny przegląd wszystkich możliwości wsparcia dla inwestorów zagranicznych, który jest dostępny online w formie pliku PDF.

Ministerstwo Europy, Integracji i Spraw Zagranicznych oraz austriackie placówki dyplomatyczne pozostają odpowiedzialne za ochronę inwestycji, zobowiązując się do egzekwowania obowiązujących BIT-ów i zapewnienia kontroli eksportu. Przegląd obowiązków Ministerstwa Europy, Integracji i Spraw Zagranicznych jest dostępny w Internecie.

Obowiązujące przepisy prawa krajowego

Określenie przepisów prawa krajowego, które mają zastosowanie do inwestorów zagranicznych i inwestycji zagranicznych, w tym wszelkich wymogów dotyczących dopuszczenia lub rejestracji inwestycji.

Potwierdzając otwartość Austrii na inwestycje zagraniczne, mogą mieć zastosowanie pewne niedyskryminujące środki krajowe i unijne (np. w zakresie nabywania nieruchomości, przeciwdziałania praktykom monopolistycznym, sektora energetycznego, bezpieczeństwa i porządku publicznego itp.) Ponadto, zgodnie z austriacką ustawą o handlu zagranicznym (AußWG), należy uzyskać zgodę ministra właściwego do spraw gospodarki na "nabycie przez osobę fizyczną, która nie jest obywatelem Unii Europejskiej, obywatelem Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) lub Szwajcarii, lub osobą prawną lub spółką z siedzibą w państwie nienależącym do UE, innym niż EOG i Szwajcaria", jeżeli inwestor zamierza uzyskać lub w inny sposób nabyć pozycję kontrolną w branżach o szczególnym znaczeniu dla Republiki Austrii, zgodnie z definicją zawartą w sekcji 25(a)(2) AußWG.

Federalne Ministerstwo Spraw Cyfrowych i Gospodarczych pracuje obecnie nad zmianami do AußWG, uwzględniając w ten sposób ściśle rozporządzenie (UE) 2019/452 w sprawie "ustanowienia ram dla kontroli bezpośrednich inwestycji zagranicznych w Unii".

Właściwa agencja regulacyjna

Zidentyfikuj agencję państwową, która reguluje i promuje przyjazdowe inwestycje zagraniczne.

Federalne Ministerstwo Cyfryzacji i Gospodarki oraz Ministerstwo Europy, Integracji i Spraw Zagranicznych wspólnie wspierają austriackie programy promocji inwestycji.

Właściwa agencja ds. sporów

Określenie agencji państwowej, której należy doręczyć pozew w sporze z inwestorem zagranicznym.

W przypadku braku bezpośredniego zapisu o funduszu punktowym w umowach inwestycyjnych zawartych przez Austrię, inwestor musi przekazać zawiadomienie o sporze do Ministerstwa Europy, Integracji i Spraw Zagranicznych.

PRAKTYKA ZAWIERANIA UMÓW INWESTYCYJNYCH

Model BIT

Czy państwo posiada model BIT?

Austria dysponuje wzorem dwustronnej umowy inwestycyjnej (BIT) przyjętym w 2008 r. Należy jednak pamiętać, że przeważająca liczba BIT podpisanych i ratyfikowanych przez Austrię poprzedza najnowszą wersję wzorcowego BIT. Ocena wpływu, jaki najnowszy model BIT może mieć w przyszłości, jest również trudna do przeprowadzenia.

Porównywalna analiza BIT-ów podpisanych po wprowadzeniu austriackiego modelu BIT-u wskazuje na brak jednolitości. Z jednej strony, umowy inwestycyjne z Tadżykistanem i Kosowem zostały sporządzone ściśle według wzoru BIT. Z drugiej strony, umowy o tym samym charakterze z Kirgistanem i Kazachstanem wprowadziły zmiany do wzorcowego BIT w niektórych istotnych aspektach.

Ponadto postanowienia dotyczące ochrony inwestycji stają się powszechnie częścią umów handlowych UE z państwami trzecimi, ograniczając w ten sposób cel przewidziany dla wzorcowego BIT.

Jeśli chodzi o treść wzorcowego BIT, Austria z pewnością przedstawiła zwięzłą, funkcjonalną i zaawansowaną platformę dla skutecznej ochrony inwestycji zagranicznych. Kluczowe postanowienia zapewniają:

równe traktowanie inwestorów zagranicznych w porównaniu z inwestorami krajowymi lub inwestorami z państw trzecich; obowiązek sprawiedliwego traktowania zgodnie z normami prawa międzynarodowego (ściśle uregulowane wywłaszczenie, płatności dokonywane w kontekście inwestycji muszą być dokonywane bez ograniczeń itp.
skuteczne rozwiązywanie sporów przed nimi:
- sądy krajowe;
- Międzynarodowe Centrum Rozwiązywania Sporów Inwestycyjnych (ICSID);
- jedynym arbitrem lub trybunałem arbitrażowym ad hoc ustanowionym zgodnie z zasadami arbitrażu Komisji Narodów Zjednoczonych do spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL); oraz
- wyłącznym arbitrem lub trybunałem ad hoc zgodnie z Regulaminem Arbitrażu Międzynarodowej Izby Handlowej (ICC).

Dalsze osobliwości wzorcowego BIT obejmują charakterystyczne definiowanie terminów "inwestor" i "inwestycja", a także dość szeroko zakrojoną klauzulę ochronną. Komentarz omawiający bardziej szczegółowo ważne aspekty wzorcowego BIT jest dostępny w Internecie.

Materiały przygotowawcze

Czy państwo posiada centralne repozytorium traktatowych materiałów przygotowawczych? Czy takie materiały są publicznie dostępne?

Wszystkie dostępne materiały uzupełniające do każdej umowy międzynarodowej ratyfikowanej przez parlament Republiki Austrii są dostępne online. Federalne Ministerstwo Gospodarki i Cyfryzacji udostępnia na swojej stronie internetowej niemieckie wersje ratyfikowanych dwustronnych umów inwestycyjnych wraz z instrumentami towarzyszącymi do wglądu i publicznej kontroli. Wersje przetłumaczone na język angielski i inne języki, w stosownych przypadkach, są również dostępne online.

Zakres i pokrycie

Jaki jest typowy zakres obowiązywania traktatów inwestycyjnych?

Kwalifikacje inwestorów

Zawarte przez Austrię umowy inwestycyjne określają, nieco mniej jednolicie, szereg kwalifikacji prawnych, które inwestor zagraniczny powinien spełnić, aby uzyskać ochronę materialną. Podczas gdy zarówno osoby fizyczne, jak i osoby prawne (tj. przedsiębiorstwa) mogą być ogólnie uznawane za "inwestorów", dodatkowe wymagania obejmują:

Główne miejsce rejestracji lub prowadzenia działalności gospodarczej

Artykuł 1 ust. 3 wzoru BIT definiuje przedsiębiorstwo, między innymi, jako "utworzone lub zorganizowane zgodnie z obowiązującym prawem umawiającej się strony". Wymóg posiadania siedziby jest wyraźnie przewidziany w wielu zawartych BIT (np. art. 1 ust. 2 BIT Austria-Białoruś; art. 1 ust. 2 lit. b) BIT Austria-Argentyna itd. The principle place of incorporation requirement may, in some instances, be substituted through establishing (pre)dominant influence over the investor established by an entity of one of the contracting parties (eg. article 1(2)(c), Austria-Egypt BIT; article I(2), Austria-Kuwait BIT; etc).

Prowadzenie merytorycznej działalności gospodarczej

Artykuł 1 ust. 3 wzoru BIT stanowi dalej, że przedsiębiorstwo powinno "prowadzić istotną działalność gospodarczą [w państwie przyjmującym]". Zgodnie z powyższym w szeregu dwustronnych umów inwestycyjnych przywołuje się obowiązek prowadzenia rzeczywistej działalności gospodarczej (np. art. 1 ust. 2 lit. b) dwustronnego porozumienia Austro-Chile).

Niespójne kwalifikacje w zależności od strony umowy

Znaczna liczba dwustronnych umów inwestycyjnych określa wymogi związane z definicją "inwestora" niezależnie dla każdej umawiającej się strony (np. art. I ust. 2 dwustronnej umowy inwestycyjnej między Austrią a Kuwejtem).

Odmowa przyznania świadczeń

Zgodnie ze wzorem BIT, szereg zawartych BIT wyraźnie odmawia ochrony w przypadkach, gdy nie są spełnione wyżej wymienione wymogi. Doskonały przykład takiego postanowienia znajduje się w art. 10 BIT Austria-Uzbekistan, który stanowi:

Umawiająca się Strona może odmówić korzyści wynikających z niniejszej umowy inwestorowi drugiej Umawiającej się Strony i jego inwestycjom, jeżeli inwestorzy z państwa niebędącego Umawiającą się Stroną posiadają lub kontrolują pierwszego wymienionego inwestora, a inwestor ten nie prowadzi istotnej działalności gospodarczej na terytorium Umawiającej się Strony, zgodnie z prawem której został utworzony lub zorganizowany.

Definiowanie "inwestycji

Chroniona "inwestycja" na mocy wzorcowego BIT obejmuje wszelkie aktywa "będące własnością chronionego inwestora lub przez niego kontrolowane, bezpośrednio lub pośrednio". Ta definicja, która jest wprawdzie tablicowa, jest w pewnym stopniu ograniczona dodatkowymi względami narzuconymi przez obowiązujące dwustronne umowy inwestycyjne:

Rozróżnienie między inwestycjami bezpośrednimi i pośrednimi

Chociaż przeważająca liczba traktatów inwestycyjnych zawartych przez Austrię zatwierdza ochronę w obu przypadkach, niektóre z nich nie sięgają tak daleko, aby przyznać ochronę inwestycjom pośrednim lub nienastawionym na zysk (np. art. 1 ust. 1 BIT między Austrią a Iranem).

Wymóg terytorialny i legalność

Inwestycje są zasadniczo chronione, jeżeli są dokonywane na terytorium umawiającej się strony i zgodnie z przepisami ustawowymi i wykonawczymi tej strony (np. art. 1 ust. 3 BIT Austria-Malezja).

Kwestie pokrycia z mocą wsteczną

Znaczna większość traktatów inwestycyjnych zawartych przez Austrię albo przyznaje ochronę inwestycjom dokonanym od szczególnie określonej daty (np. art. 9 BIT Austria-Rosja), albo nie wprowadza rozróżnienia w przyznawaniu ochrony inwestycjom dokonanym przed datą wejścia w życie traktatu i po niej (np. art. 24 BIT Austria-Kuba).

Zabezpieczenia

Jakie zabezpieczenia materialne są zazwyczaj dostępne?

Umowy inwestycyjne zawarte przez Austrię przewidują ogólnie następujące zabezpieczenia, z zastrzeżeniem rzadkich, wyjątkowych ograniczeń:

sprawiedliwe i równe traktowanie;
ochrona przed wywłaszczeniem (bezpośrednim i pośrednim); ochrona przed klauzulą najwyższego uprzywilejowania;
ochronę przed dyskryminacją i traktowanie narodowe; pełną ochronę i bezpieczeństwo; oraz
klauzulę parasolową.

Rozwiązywanie sporów

Jakie są najczęściej stosowane sposoby rozwiązywania sporów inwestycyjnych pomiędzy inwestorami zagranicznymi a Państwa krajem?

Austriackie BIT-y najczęściej przewidują arbitraż instytucjonalny ICSID lub postępowanie ad hoc UNCITRAL jako forum, które należy wybrać w celu rozstrzygnięcia wszelkich sporów wynikających z danego BIT-u. W przeciwieństwie do tego pierwszego rozwiązania, niektóre dwustronne umowy inwestycyjne przewidują dodatkową opcję arbitrażu zgodnie z regulaminem Sztokholmskiej Izby Handlowej (np. art. 7 dwustronnej umowy inwestycyjnej między Austrią a Rosją) lub regulaminem ICC (np. art. 11 dwustronnej umowy inwestycyjnej między Austrią a Kubą).

Poufność

Czy państwo ma ustaloną praktykę wymagania poufności w arbitrażu inwestycyjnym?

Nie dotyczy.

Ubezpieczenie

Czy państwo posiada agencję lub program ubezpieczeń inwestycyjnych?

Inwestorzy austriaccy mogą wnioskować o ubezpieczenie w celu inwestowania w krajach rozwijających się na mocy Konwencji ustanawiającej Wielostronną Agencję Gwarancji Inwestycyjnych. Austria stała się w 1997 r. jednym z 25 krajów uprzemysłowionych, które przystąpiły do tej ustawy.

Inwestorzy austriaccy mogą ponadto ubiegać się o zabezpieczenie inwestycji zagranicznych przed ryzykiem politycznym. Gwarancja G4" udzielana przez Osterreichische Kontrollbank AG (OeKB) jest zasadniczo przeznaczona dla rynków spoza UE i OECD. Przegląd tych usług jest dostępny na stronie internetowej OeKB.

HISTORIA ARBITRAŻU INWESTYCYJNEGO

Liczba arbitrów

W ilu znanych arbitrażach dotyczących umów inwestycyjnych brało udział państwo?

W momencie pisania tego tekstu Austria była aktywnie zaangażowana w jeden publicznie znany arbitraż inwestor-państwo: BV Belegging- Maatschappij "Far East" przeciwko Republice Austrii (sprawa ICSID nr ARB/15/32). Postępowanie zostało wszczęte w lipcu 2015 r. na podstawie BIT, który Austria zawarła z Maltą w 2002 r. (obowiązującego od marca 2004 r.). Poruszający się inwestor zarzucał tym samym, że Austria:

nałożono arbitralne, nieuzasadnione lub dyskryminujące środki; odmówiono pełnej ochrony i bezpieczeństwa;
naruszyła obowiązujące zakazy bezpośredniego i pośredniego wywłaszczenia;
i odmawia się im sprawiedliwego i równego traktowania.

Sąd arbitrażowy oddalił roszczenia ze względów jurysdykcyjnych w październiku 2017 r., po rozprawie dotyczącej kwestii, która pojawiła się w marcu tego samego roku.

Branże i sektory

Czy arbitraże inwestycyjne z udziałem państwa dotyczą zazwyczaj konkretnych branż lub sektorów inwestycyjnych?

Nie dotyczy.

Wybór arbitra

Czy w przeszłości państwo korzystało z domyślnych mechanizmów powoływania trybunałów arbitrażowych, czy też w przeszłości powoływało konkretnych arbitrów?

Nie dotyczy.

Obrona

Czy państwo zazwyczaj broni się przed roszczeniami inwestycyjnymi? Proszę podać szczegóły na temat wewnętrznego doradcy państwa w sporach inwestycyjnych.

Nie dotyczy.

WYKONANIE ORZECZEŃ PRZECIWKO PAŃSTWU

Umowy dotyczące egzekwowania prawa

Czy państwo jest stroną jakichkolwiek umów międzynarodowych dotyczących wykonywania orzeczeń, takich jak Konwencja ONZ o uznawaniu i wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych z 1958 r.?

Austria stała się stroną Konwencji o uznawaniu i wykonywaniu zagranicznych orzeczeń arbitrażowych (konwencji nowojorskiej) w dniu 2 maja 1961 roku. Konwencja nowojorska ma zastosowanie do Austrii bez ograniczeń, ponieważ pierwotne zastrzeżenie wzajemności zostało wycofane w 1988 roku.

Zgodność z zasadami przyznawania nagród

Czy państwo zazwyczaj dobrowolnie stosuje się do orzeczeń wydanych na jego niekorzyść w traktatach inwestycyjnych?

Nie dotyczy.

Niekorzystne nagrody

Jeśli nie, to czy państwo odwołuje się od niekorzystnych orzeczeń do swoich sądów krajowych lub sądów, w których miał miejsce arbitraż?

Nie dotyczy.

Przepisy utrudniające egzekwowanie przepisów

Należy podać szczegóły dotyczące wszelkich krajowych przepisów prawnych, które mogą utrudniać wykonanie orzeczeń przeciwko państwu na jego terytorium.

Ustawodawca austriacki wyraźnie rozróżnia zasady wykonywania krajowych (tj. wydanych w postępowaniu arbitrażowym z uzgodnioną siedzibą arbitrażu w Austrii) i zagranicznych (tj. wydanych w postępowaniu arbitrażowym z uzgodnioną siedzibą arbitrażu poza Austrią) orzeczeń arbitrażowych.

W przypadku pierwszego z nich, § 1 austriackiej ustawy egzekucyjnej stanowi, że orzeczenia krajowe nie podlegające zaskarżeniu (w tym ugody) mogą być wykonywane bezpośrednio jako nadające z natury rzeczy tytuł wykonawczy.

W przeciwieństwie do powyższego, Tytuł III Austriackiej Ustawy Egzekucyjnej (sekcja 403 i nast.) wymaga formalnego uznania zagranicznych orzeczeń arbitrażowych przed ich wykonaniem w kraju, chyba że orzeczenia powinny być wykonywane bez uprzedniego odrębnego stwierdzenia wykonalności na mocy właściwej umowy międzynarodowej (np. traktatów zawierających stosowne zobowiązanie do wzajemności w uznawaniu i wykonywaniu) lub aktu Unii Europejskiej.

Zgodnie z art. IV ust. 1 lit. a) konwencji nowojorskiej wnioskodawca ubiegający się o uznanie orzeczenia musi przedstawić oryginał orzeczenia (lub jego uwierzytelniony odpis) oraz oryginał umowy o arbitraż (lub jej uwierzytelniony odpis). Paragraf 614 ust. 2 austriackiego kodeksu postępowania cywilnego (ZPO) pozostawia w tym zakresie decyzję o tym, czy zażądać od wnioskodawcy przedłożenia stosownego zapisu na sąd polubowny (lub uwierzytelnionego odpisu), w gestii sędziego. Ponieważ właściwe sądy okręgowe badają jedynie spełnienie wymogów formalnych, austriacki Sąd Najwyższy podszedł do tej kwestii bardziej formalistycznie - wymaga zbadania, czy nazwa dłużnika wskazana we wniosku o zezwolenie na egzekucję jest zgodna z nazwą wskazaną w orzeczeniu arbitrażowym.

Poza wymienionymi, orzeczenie może podlegać sekcji 606 ZPO, która wymaga, aby orzeczenie było sporządzone na piśmie i podpisane przez arbitrów. Dalsze wymogi formalne mogą mieć zastosowanie w przypadku braku porozumienia stron.

Sądy austriackie nie są uprawnione do badania orzeczenia arbitrażowego pod względem merytorycznym. Nie ma odwołania od orzeczenia arbitrażowego. Istnieje jednak możliwość wniesienia powództwa o uchylenie orzeczenia arbitrażowego (zarówno orzeczenia co do jurysdykcji, jak i orzeczenia co do istoty sprawy) z bardzo konkretnych, wąskich powodów, a mianowicie:

trybunał arbitrażowy zaakceptował lub odmówił właściwości, mimo że nie istnieje żadna umowa o arbitraż ani ważna umowa o arbitraż;
strona nie była w stanie zawrzeć umowy o arbitraż na podstawie prawa właściwego dla tej strony;
strona nie była w stanie przedstawić swojej sprawy (np. nie została odpowiednio powiadomiona o powołaniu arbitra lub o postępowaniu arbitrażowym);
orzeczenie dotyczy kwestii nieprzewidzianej w umowie o arbitraż lub nieobjętej tą umową, lub dotyczy kwestii wykraczających poza zakres żądania w postępowaniu arbitrażowym (jeżeli takie wady dotyczą dającej się wyodrębnić części orzeczenia, część ta musi zostać uchylona);
skład trybunału arbitrażowego nie był zgodny z sekcjami 577-618 ZPO lub umową stron;
postępowanie arbitrażowe nie było zgodne z podstawowymi zasadami austriackiego systemu prawnego (ordre public) lub też orzeczenie nie było zgodne z tymi zasadami; oraz
jeżeli spełnione są warunki do ponownego otwarcia sprawy przez sąd krajowy zgodnie z sekcją 530(1) ZPO.

Państwom przysługuje immunitet suwerenny na działania tylko w zakresie ich suwerennej zdolności. Immunitet nie ma zastosowania do działań o charakterze prywatno-handlowym. Majątek zagraniczny w Austrii jest zatem zwolniony z egzekucji w zależności od jego przeznaczenia: jeśli ma być wykorzystywany wyłącznie do transakcji prywatnych, może zostać zajęty i stać się przedmiotem egzekucji; jeśli jednak ma służyć wykonywaniu uprawnień suwerennych (np. zadań ambasady), nie można zarządzić żadnych środków egzekucyjnych. W jednym z istotnych orzeczeń dotyczących tej kwestii austriacki Sąd Najwyższy (OGH) stwierdził (zob. 3 Ob 18/12), że nie przewiduje się ogólnego immunitetu dla majątku państwowego, natomiast obowiązkiem państwa zobowiązanego jest udowodnienie, że zawieszając postępowanie egzekucyjne zgodnie z art. 39 austriackiej ustawy egzekucyjnej, działało w ramach władzy suwerennej.

Wobec braku pouczającego orzecznictwa racjonalny może być wniosek, że przebicie zasłony korporacyjnej w odniesieniu do majątku państwowego byłoby prawnie dopuszczalne, o ile przepisy dotyczące zakresu immunitetu państwowego zostaną uzupełnione o spełnienie obowiązujących wymogów legislacyjnych dotyczących przebicia zasłony korporacyjnej.

AKTUALIZACJA I TRENDY

Najważniejsze wydarzenia minionego roku

Czy istnieją jakieś nowe trendy lub gorące tematy w Twojej jurysdykcji?

"wszystkie klauzule arbitrażu inwestor-państwo zawarte w dwustronnych umowach inwestycyjnych zawartych między państwami członkowskimi są sprzeczne z prawem UE i w związku z tym nie mają zastosowania";
te klauzule arbitrażowe "nie wywołują skutków, w tym w odniesieniu do postanowień, które przewidują przedłużoną ochronę inwestycji dokonanych przed rozwiązaniem umowy na kolejny okres (tzw. klauzule wygaśnięcia lub klauzule praw nabytych)"; oraz
trybunał arbitrażowy ustanowiony na podstawie klauzul arbitrażowych inwestor-państwo nie ma jurysdykcji z powodu braku ważnej oferty arbitrażu ze strony państwa członkowskiego będącego stroną bazowego BIT.

Austria początkowo zobowiązała się wraz z innymi państwami sygnatariuszami do "wypowiedzenia wszystkich dwustronnych umów inwestycyjnych zawartych pomiędzy

(państwa członkowskie UE) w drodze umowy wielostronnej lub, jeśli zostanie to wzajemnie uznane za bardziej celowe, dwustronnie" do 6 grudnia 2019 roku. Niezależnie od powyższego, Austria odmówiła przyłączenia się do 23 państw członkowskich UE w podpisaniu Umowy o rozwiązaniu dwustronnych umów inwestycyjnych między państwami członkowskimi Unii Europejskiej (Umowa). Taka decyzja jest naprawdę pożądana, ponieważ docenia uzasadnione obawy, że rozwiązanie wewnątrzunijnych BIT-ów za pomocą Umowy może być niezgodne z międzynarodowym prawem publicznym.

Koronawirus

Jakie ustawodawstwo dotyczące sytuacji kryzysowych, programy pomocowe i inne inicjatywy specyficzne dla Twojego obszaru praktyki zostały wdrożone w Twoim kraju w celu rozwiązania problemu pandemii? Czy jakiekolwiek istniejące programy rządowe, prawa lub regulacje zostały zmienione w celu rozwiązania tych problemów? Jakie najlepsze praktyki są zalecane dla klientów?